Η κάλυψη του πάγου στον Αρκτικό Ωκεανό έχει πέσει στο δεύτερο χαμηλότερο επίπεδο, καθώς οι δορυφορικές παρατηρήσεις ξεκίνησαν το 1979, δήλωσαν οι αμερικανοί επιστήμονες τη Δευτέρα.
Μέχρι αυτό το μήνα, μόνο μία φορά τα τελευταία 42 χρόνια το κατεψυγμένο κρανίο της Γης καλύπτεται λιγότερο από 4 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (1,5 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια).
Η Αρκτική θα μπορούσε να βιώσει το πρώτο καλοκαίρι του πάγου ήδη από το 2035, ανέφεραν οι ερευνητές τον περασμένο μήνα στο περιοδικό Nature Climate Change.
Αλλά όλα αυτά που λιώνουν το χιόνι και ο πάγος δεν αυξάνουν άμεσα τα επίπεδα της θάλασσας, όπως και η λιώση των παγοκυμάτων δεν χύνουν ένα ποτήρι νερό, το οποίο προκαλεί την αμήχανη ερώτηση: ποιος νοιάζεται;
Βεβαίως, αυτό είναι κακά νέα για τις Polar Bears, οι οποίες, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, βρίσκονται ήδη στο δρόμο τους για εξαφάνιση.
Ναι, αυτό σίγουρα σημαίνει μια βαθιά μετατροπή των θαλάσσιων οικοσυσσωμάτων της περιοχής, από το φυτοπλαγκτόν έως τις φάλαινες.
Όπως αποδεικνύεται, υπάρχουν διάφοροι λόγοι που πρέπει να ανησυχούν για τις παρενέργειες του συρρικνούμενου πάγου της Αρκτικής.
Ίσως η πιο θεμελιώδης ιδέα, λένε οι επιστήμονες, είναι ότι τα συρρικνούμενα φύλλα πάγου δεν είναι μόνο ένα σύμπτωμα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, αλλά μια κινητήρια δύναμη πίσω από αυτό.
"Η απομάκρυνση του θαλάσσιου πάγου εκθέτει τον σκοτεινό ωκεανό, ο οποίος δημιουργεί έναν ισχυρό μηχανισμό ανατροφοδότησης", δήλωσε στο AFP ο γεωφυσικός Marco Tedesco του Ινστιτούτου Γης του Πανεπιστημίου Columbia.
Αλλά όταν η επιφάνεια του καθρέφτη αντικαταστάθηκε με σκούρο μπλε νερό, περίπου το ίδιο ποσοστό της θερμικής ενέργειας της Γης απορροφήθηκε.
Δεν μιλάμε για την περιοχή των σφραγίδων εδώ: η διαφορά μεταξύ του μέσου ελάχιστου φύλλου πάγου από το 1979 έως το 1990 και το χαμηλότερο σημείο που καταγράφηκε σήμερα είναι πάνω από 3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα - δύο φορές εκείνη της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ισπανίας σε συνδυασμό.
Οι ωκεανοί απορροφούν ήδη το 90 τοις εκατό της περίσσειας θερμότητας που παράγεται από ανθρωπογενή αέρια θερμοκηπίου, αλλά αυτό έρχεται με κόστος, συμπεριλαμβανομένων των χημικών αλλαγών, των μαζικών θαλάσσιων καυστήρων και των πεθαμένων κοραλλιογενών υφάλων.
Το σύνθετο κλιματικό σύστημα της Γης περιλαμβάνει διασυνδεδεμένα ωκεάνια ρεύματα που οδηγούνται από τους ανέμους, τις παλίρροιες και τη λεγόμενη κυκλοφορία της θερμοχαλίνης, που οδηγείται από τις αλλαγές στη θερμοκρασία ("ζεστασιά") και τη συγκέντρωση αλατιού ("άλμη").
Ακόμη και οι μικρές αλλαγές στον μεταφορικό ιμάντα των ωκεανών (που ταξιδεύουν μεταξύ των πόλων και των τριών ωκεανών) μπορεί να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στο κλίμα.
Για παράδειγμα, πριν από περίπου 13.000 χρόνια, καθώς η γη μεταβιβάστηκε από μια εποχή των παγετώνων σε μια διασταλτική περίοδο που επέτρεψε στο είδος μας να ευδοκιμήσει, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ξαφνικά έπεσαν σε λίγους βαθμούς Κελσίου.
Τα γεωλογικά στοιχεία υποδηλώνουν ότι η επιβράδυνση της κυκλοφορίας της θερμοχαλίνης που προκαλείται από μια μαζική και ταχεία εισροή κρύου γλυκού νερού από την Αρκτική είναι εν μέρει φταίει.
"Το γλυκό νερό από την τήξη της θάλασσας και του εδάφους στη Γροιλανδία διαταράσσει και αποδυναμώνει το ρεύμα του Κόλπου", μέρος ενός μεταφορικού ιμάντα που ρέει στον Ατλαντικό Ωκεανό, δήλωσε ο ερευνητής Xavier Fettweiss του Πανεπιστημίου του Liege στο Βέλγιο.
"Γι 'αυτό η Δυτική Ευρώπη έχει ένα πιο ήπιο κλίμα από τη Βόρεια Αμερική στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος."
Το τεράστιο φύλλο πάγου στη γη στη Γροιλανδία έχασε πάνω από 500 δισεκατομμύρια τόνους καθαρού νερού πέρυσι, τα οποία διαρρέουν στη θάλασσα.
Το ποσό ρεκόρ οφείλεται εν μέρει σε αυξανόμενες θερμοκρασίες, οι οποίες αυξάνονται με το διπλάσιο του ρυθμού στην Αρκτική από τον υπόλοιπο πλανήτη.
"Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η αύξηση των καλοκαιριών Αρκτικής Υψηλών οφείλεται εν μέρει στην ελάχιστη έκταση του θαλάσσιου πάγου", δήλωσε ο Fettwiss στο AFP.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature τον Ιούλιο, η τρέχουσα τροχιά της κλιματικής αλλαγής και η εμφάνιση ενός καλοκαιριού χωρίς πάγο, όπως ορίζεται από το διακυβερνητικό πάνελ για την κλιματική αλλαγή του κλίματος, είναι λιγότερο από 1 εκατομμύριο τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μέχρι το τέλος του αιώνα, οι αρκούδες θα πεθάνουν πράγματι μέχρι θανάτου.
"Η υπερθέρμανση του πλανήτη που προκαλείται από τον άνθρωπο σημαίνει ότι οι πολικές αρκούδες έχουν όλο και λιγότερο θαλάσσιο πάγο το καλοκαίρι", δήλωσε στο AFP ο επικεφαλής συγγραφέας Stephen Armstrup, επικεφαλής επιστήμονας της Polar Bears International.